Park Voorn – Langerak

Dit besloten park hoort bij Huis te Voorn.  Huis te Voorn is ontstaan vanuit de eerdere ridderhofstad langs de Oude Rijn. Oorspronkelijk lag het park in de landerijen van deze ridderhofstad en het latere Huize te Voorn, maar het is langzaam maar zeker door de oprukkende stad omcirkeld geraakt.

Het park is in particulier bezit en dus niet vrij toegankelijk. De oudste vermelding van een hofstede op deze plek dateert van 1395. De oorspronkelijke ingang van het kasteelterrein lag aan de noordzijde, aan de oude Rijndijk. Deze Rijndijk of Voornse Steeg is evenals de restgeul van de Oude Rijn deels nog aanwezig aan de rand van het landschapspark. De oprijlaan naar het kasteelterrein is hier nog herkenbaar.

Midden 17e eeuw werd de Leidsche Rijn verbeterd en werd er een jaagpad aangelegd, waarmee het belang van deze waterverbinding toenam in de volgende eeuwen. In de 17e eeuw werd het kasteel flink verbouwd en de oprijlaan verschoof in de richting van de Leidsche Rijn (Stadsdam), een oriëntatiewijziging die zich bij meer kasteelterreinen in die periode voordeed. Eind 18e eeuw, begin 19e eeuw werd het landschapspark aangelegd in de voor die tijd typerende landschappelijke stijl met boomgroepen, hoogteverschillen en waterpartijen. In die periode had het park ook zijn grootste omvang.

In 1850 werd het kasteel gesloopt. In 1873 werd het huidige hoofdhuis gebouwd, nu geheel georiënteerd op en gelegen nabij de Leidsche Rijn.

Tot eind 19e eeuw lag Voorn met het park, als een boomeiland, vrij in de weilanden van het agrarisch veenweidelandschap tussen Utrecht en Vleuten. Het landschap is in het park, in tegenstelling tot het Huis Voorn beter bewaard gebleven. Slingerende waterpartijen, bomengroepen en hoogteverschillen maken van het park een bijzonder gebied. Het historische park is als rijksmonumentaal beschermd Het kasteeleiland is tevens een beschermd archeologisch monument.